Mark Bradford
Mark Bradford (1961, Los Angeles) haalt het materiaal voor zijn werk niet uit een winkel voor schilderbenodigdheden, maar uit zijn directe omgeving. Hij kiest daarbij vaak papierresten van affiches als uitgangspunt. Zijn ‘schilderijen’ ontstaan dan door plakken en weglaten, scheuren, overlappen en schuren. Soms zet hij de lijnen aan met verf. Speciaal voor het GEM maakt hij een installatie van schilderijen en sculpturen die geïnspireerd zijn op zestiende- en zeventiende-eeuwse decoratieve zeekaarten. Een van de schilderijen die Bradford toont is een spectaculair nieuw werk van 23 meter lang.
Bradford woont en werkt in South Central, een van de armste wijken van Los Angeles. Bradford is geen kunstenaar die zijn ogen voor die plek sluit en vlucht in een eigen wereld; hij staat middenin de maatschappij. Juist op deze plek richt Bradford in 2013 de organisatie “Art + Practice” op waarin hij hedendaagse kunst en sociaal werk verenigd en zo jongeren die uit de pleegzorg komen begeleidt. De bredere sociale context waar hij zo’n belang aan hecht komt nadrukkelijk terug in zijn werk.
Bradford geeft zelf aan dat zijn werk vele lagen bevat. Dit is letterlijk het geval, door zijn beeldtaal van over elkaar geplakte en weer afgeschuurde affiches, maar vooral ook in de associaties die het werk oproept. Waar zijn werken aan de ene kant sterke verwantschap hebben met de oude zeekaarten en hij ze titels meegeeft als ‘No Time to Expand the Sea’, of ‘A Siren Beside a Ship’ bouwt hij ze aan de andere kant op met materiaal dat hij uit zijn eigen omgeving haalt en dat een sterke sociaal economische lading draagt. Voor hem heeft het indirect allemaal met elkaar te maken, want juist de oude zeewegen maakten kolonisatie mogelijk. Vanaf dat moment draait het om uitbuiting en sexy cash - een woordcombinatie die hij tegenkwam op vele affiches in zijn wijk, van een bedrijf dat zich richt op de arme bewoners die hun hoofd nog maar net boven water houden.
Bradford: “That’s how I make work. Along the way, I take notes, I read about history and popular culture.(…) I pull inspiration from everything”.
Hoewel zijn schilderijen – want zo ziet hij ze - door zijn werkmethode organisch groeien hebben ze een sterke geometrische kwaliteit, die op intuïtie gebaseerd is. Hierdoor wordt hij vaak vergeleken met Mondriaan. Naast schilderijen toont Bradford in GEM ook sculpturen. Zijn ‘Sea Pigs’ zijn grote boeien die ook met verf, lijm en schuurmachine zijn bewerkt totdat eigenlijk alleen nog samengebalde energie resteert. De tentoonstelling was eerder te zien in The Rose Art Museum van Brandeis University in de USA. Speciaal voor de ruimte in GEM voegt Bradford aan deze show nog een spectaculair nieuw werk toe [titel] van 23 meter lang, samengesteld uit de enorme hoeveelheid ‘merchant posters’ die Bradford al vanaf het begin van zijn carrière verzamelt.
