TALA MADANI
In donker-humoristische schilderijen en animaties verbeeldt Tala Madani (1981) raadselachtige scènes met uitgesmeerde vrouwfiguren, ventilators en onheilspellende schaduwen. KM21 brengt Madani’s eerste grote solotentoonstelling in Nederland, waarin zij thema’s verkent als macht en verlies.
Madani’s werk kenmerkt zich door ongemakkelijke humor waarin afkeer samengaat met empathie, en intimiteit met het groteske. Madani verbeeldt primaire gevoelens en verlangens, ongehinderd door conventies en sociale normen. De tentoonstelling in KM21 combineert schilderijen en animaties – waarvan een deel nieuw werk - die de spanning tussen komedie en vernedering accentueren.
Shit Moms
In haar werk ontleedt en bespot Madani vooroordelen en stereotypen rondom mannelijkheid. Vroegere werken richten zich grotendeels op potsierlijke mannelijke figuren in allerlei onhandige situaties. Voor Madani symboliseren zij de ‘alleman’.
De afgelopen jaren introduceerde Madani ook vrouwelijke figuren (shit moms) in haar werk, als een hedendaagse blik op het kunsthistorische moeder-en-kind motief. De bruine vegen waaruit de moeders zijn opgebouwd refereren aan uitwerpselen en reduceren hen tot amorfe schimmen zonder ingewanden, baarmoeder of ruggengraat. De term ‘shit mom’ is ook op te vatten als ‘slechte moeder’, iets waarop in onze maatschappij een taboe rust.
Ventilators
Recent maakte Madani een reeks schilderijen van plafondventilators. Ventilators fascineren de kunstenaar al langer, als sinistere en gevaarlijke objecten die ons letterlijk boven het hoofd hangen en als messen door de lucht snijden. De ventilators boden Madani ook de mogelijkheid om de lucht te onderzoeken als een toneel voor angst en het onbekende. Het gevoel van dreiging die deze serie in zich heeft lijkt samen te vallen met de huidige globale conflictstatus.
Asfalt
Schilderijen uit de nieuwe serie Concrete Suicide tonen grijs asfalt, waarop zich een schaduw aftekent van een persoon die van een gebouw springt. Het is steeds dezelfde scène op wisselende tijdstippen, te zien aan de veranderende schaduw.
Zelfmoord is een onderwerp wat al jarenlang voorbijkomt in Madani’s werk. De dood, of ‘het einde’ is nooit ver weg. Vaak wordt dit zware motief verbeeld op een cartooneske manier: groteske manieren van doodgaan, zoals in een tekenfilm. Hoewel de Concrete Suicide schilderijen grimmiger van aard zijn, tonen ook deze werken de dood op een afstandelijke manier: we zijn enkel getuige via schaduwen.
Over de kunstenaar
Tala Madani (1981, Iran) woont en werkt in Los Angeles. Na haar afstuderen aan de Yale University School of Art in New York was ze in 2007 resident aan de Rijksakademie in Amsterdam. Recente solotentoonstellingen waren onder meer te zien in het Start Museum, Shanghai; Mori Art Museum, Tokyo; Secession, Wenen en Portikus, Frankfurt. Haar werk bevindt zich in de collectie van Kunstmuseum Den Haag en andere vooraanstaande collecties van onder meer Guggenheim (New York), Museum Of Modern Art (New York) en Tate Modern (Londen).
Afbeeldingen
